JAARREKENING 2023 GOEDKEUREN/AFKEUREN
Over de financiën kunnen we eigenlijk heel erg kort zijn.
De financiële dienst leverde opnieuw een prachtig werkstuk af. De toelichting op de commissie was alweer uitmuntend. De gedrevenheid waarmee alles wordt uitgelegd, motiveert me telkens om in een materie te duiken die mij helemaal niet eigen is. Proficiat Jurgen, Martine en alle medewerkers van de financiële dienst!
Zoals gezegd: we kunnen dus kort zijn:
De cijfers kloppen. De inkomsten zijn hoger dan verwacht. De uitgaven lager. De schulden zijn wat gedaald. De autofinancieringsmarge klopt perfect. Alleen maar goed nieuws dus.
We zouden hetzelfde riedeltje als vele voorgaande keren kunnen zingen: heel veel investeringen worden alweer doorgeschoven. Naar volgend jaar. Naar een volgende legislatuur. Of naar een archief?
Of we zouden het vervolg van onze tussenkomst van vorig jaar: het verhaal van Robert, Jeanine, Arthur, Julie, Aleksandr, Anna en Wim kunnen schrijven.
Maar dat gaan we niet doen. Want de burgervader lachte die verhalen de vorige keer cynisch weg.
Het verhaal dat een Stad met een lage schuldgraad, een Stad is die goed bezig is, kunnen we ook niet volgen. Beleid voeren vraagt investeringen. In dienstverlening en in toekomstgerichte projecten. In mobiliteit en in natuur. Want het klimaat wacht niet. En dit bestuur blijft dralen met bijvoorbeeld een omslag naar energieneutrale gebouwen of naar het stimuleren van windenergie.
Alleen over de extra bomen kunnen we positief zijn. Maar het mag van ons nog veel ambitieuzer. Met meer bomen, met groene leefstraten en vooral met drastische ontharding. Daar is budget voor nodig. Niet later. Maar nu. Of moet ik uitleggen dat het meer regent dan vroeger?
Qua cijfers ga ik inzoomen op 1 gegeven. 1 feit. Dat dan hopelijk doordringt bij iedereen die aan het roer van onze Stad staat (of zal staan).
De fiscale inkomsten van de Stad zijn gestegen. Op alle fronten. En niet een beetje.
In 2023 zijn de aanvullende personenbelastingen per inwoner van onze Stad gestegen van gemiddeld 359 euro per inwoner naar gemiddeld 527 euro per inwoner. In 2023 werd er uitzonderlijk door een technische wijziging met 14/12 gerekend. Waarmee dat scherp stijgende grafiekje aan ons verklaard wordt. Maar als ik dat omreken kom ik op 452 euro per inwoner. Dat is een stijging van maar liefst 26%!! Je hoort het goed: 26%!!! Alleen aan de loonindexaties kan dat niet liggen.
Ook de inkomsten uit opcentiemen stegen. Met meer dan een miljoen euro. Of met gemiddeld 24 euro per inwoner.
De gemiddelde inwoner van onze Stad is dus behoorlijk rijker geworden.
Tegelijk zien we dat de intakes voor een leefloon even hoog blijven als in het topjaar 2022; het jaar waarin een golf Oekraïense vluchtelingen bij het OCMW moest aankloppen. Er zijn dus meer mensen die niet meer mee kunnen. Die het moeten stellen met een schamel loon dat helemaal niet in een behoorlijke levensstandaard kan voorzien.
De enige juiste conclusie is: de ongelijkheid in onze stad groeit!!
En als er nu 1 ding is wat nefast is voor de gezondheid en het welzijn van mensen, voor de cohesie van een maatschappij, voor het vertrouwen van de gemiddelde burger in het beleid, dan is het een toenemende ongelijkheid. De heilige graal van economische groei is verre van emotioneel bevredigend. Steeds meer mensen zijn eenzaam en ongelukkig. Ik heb dat niet zelf bedacht, maar dat is bewezen door veel wetenschappelijk onderzoek.
Ik kan in dat kader het recente boek van Jan Celie aanraden. Net als professoren Paul Verhaeghe en Koen Schoors pleit hij voor investeren in het onderste kwart van onze maatschappij.
Ook als lokaal bestuur liggen daar mogelijkheden om een richting te bepalen.
Om incentives te geven aan degelijke en betaalbare huisvesting voor mensen die het minder breed hebben. Niet door panden of gronden te kopen om projecten voor ontwikkelaars nog interessanter of rendabeler te maken, maar bij het oprichten van een Community Land Trust- project bijvoorbeeld. Of bij het opleggen van een sociaal objectief bij Stadsontwikkeling.
Ook in zorg en welzijn kan je als bestuur je nek uitsteken om de eerste lijn te versterken met een forfaitair aanbod, om een sociaal restaurant op te starten, om vakantieopvang inclusiever te maken en zo kan ik nog vele voorbeelden noemen.